günümüzün en büyük toplumsal ironisidir. bir insan yalnız kalmak isteyebilir ki bu çok doğaldır ve bir kafeye sadece kahve içmek ve oturmak için gidebilir. artık kahvenizi içerken elinizde telefon veya tablet birşey ile meşgul oluyorsanız bu normal karşılanıyor ama düz oturuyorsanız aman allah insanlar size sosyopat mışsınız gibi bakmaya başlıyor. artık normal olmaması gereken şeyler toplumca kabullenildi ve belirtileri bu gibi organik yaşamdan, birebir ilişki ve iletişim'in yerini kapalı kutu beyinler, robotik bünyeler almaya başladı. herkes elinde telefon sosyal medyada like kasıyor, topluma bende varım yaşıyorum bu hayatı mesajı vermeye çalışıyor, ulan telefonun pili bitti mi anksiyete krizine giren adam tanıyorum ben.. cidden bu makineler bizi henüz fiziksel olarak olmasada zihinsel olarak ele geçirmeye başladı. laykına layk falan filan.
kafede yalnız oturan insanlar
-
-
zamanında kalabalık ile oturmuş, bir faydasını görememiş insandır.
-
hayatında olduğu gibi kafede, restoranda, trafikte, işte, evde yalnız olan insandır. sanıyorum dünya gittikçe yalnızlaşıyor. üzülmeyin herkes sizin gibi.
an itibariyle oturuğum yerde, 13 masa tek başına oturuyor. ellerinde telefon/tablet var. yarısının kulağında kulaklık. yarısından fazlası sigara içiyor. 4 tane masada 2 kişi oturuyor, tamamı hemcinsiyle. 2 kişi oturanlardan biride ağlıyor. 2 masada boş.
üstelik günlerden bi pazar sabahı, hiç mi kimse eşlik edecek birini bulamaz..
arkadaşlık/ilişki/evlilik süreçlerinin her geçen gün kısaldığı günümüzün problemi nedir? teknoloji olduğunu düşünmüyorum. sosyal medya yalnızlaştırmıyor, insanlar yalnız olduğu için sosyal medyaya yöneliyor. paylaşım ihtiyaçtır, bunun için imkan bulunamıyor çareyi sosyal medyada buluyor ama bu çare gerçek değildir, sahtedir. peki neden böyle oluyor? sanıyorum egolar, ispatlar, hırslar, kötülükler bu noktaya getirdi. her şey sahte olmaya başladı. başta sevgi. samimiyet, sevgi rolleri oynanıyor. e karşındaki bunu farkedemeyecek kadar aptal değil. doğal olarak tatmin olmuyor. kısa bi süre oyuna dahil oluyor. bakıyor mutlu değil. eee ne çekicem karşımdakinin mallıklarını diyor, alıyor kulaklığını çıkıyo geziyor.
şarkıdaki gibi; biz büyüdük ve kirlendi dünya..kirlenen dünyada kimse omuzunu yaslayacak birini bulamıyor. aksine çoğunluk menfaat için birlikte. vakti zamanında yaşca büyük birisi demişti ki; arkadaş arkadan taşlayan demektir. ne güzel demiş. selam olsun kendilerine.
edit: imla